Karst Woudstra werd geboren in Leiden in 1947. Hij volgde verschillende studies – dramaturgie, vergelijkende literatuurwetenschap, Italiaans, Russisch en Scandinavistiek – voordat hij zich geheel en al stortte op theater. Sinds eind jaren zeventig is hij actief als toneelschrijver en regisseur.
In 1981 debuteerde Woudstra met het stuk Hofscènes, dat gespeeld werd door Zuidelijk Toneel Globe. In de jaren tachtig werd hij artistiek leider van het vooraanstaande Nederlandse gezelschap Het Publiekstheater in Amsterdam. Woudstra werkte niet alleen in Nederland (bij het RO Theater, Het Nationale Toneel, Noord Nederlands Toneel), maar regisseerde ook in Vlaanderen (bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en De Korre), in Zweden (bij Dramaten) en in Duitsland.
Woudstra wordt gezien als één van meest vooraanstaande Nederlandse toneelschrijvers. Zijn werk werd vertaald in onder andere het Engels, Spaans, Italiaans, Frans, Zweeds en Duits. In Duitsland wordt zijn werk regelmatig gespeeld, en zijn stuk De Worgengel werd onder andere gespeeld door de Schaubühne am Lehniner Platz in de regie van Thomas Ostermeier (december 2003). Behalve toneelschrijver en regisseur is Woudstra ook vertaler vanuit verschillende Europese talen. Hij is een autoriteit op het gebied van het werk van Ibsen, Strindberg en Norén, en dankzij Woudstra’s vertalingen werd de laatste ontdekt voor Nederland.

In Karst Woudstra’s werk worden de personages getekend door hun verleden – een bewust onderdrukt verleden dat krachtig en onvermijdelijk naar boven probeert te komen. De verhouding van de personages tot hun verleden is ambivalent: aan de ene kant snakken ze naar een bevrijdend inzicht, aan de andere kant verzetten ze zich ertegen. De onuitgesproken trefwoorden die de crisis markeren die elk van de personages ondergaat, zijn depressie, angst en verlangen.
In zijn schrijven toont Woudstra een voorkeur voor de weglating. Sommige zinnen bevatten slechts één woord; soms missen ze een voegwoord of onderwerp. Zijn stukken hebben een realistische setting en een interne logica. De psychologisch geloofwaardige, vaak alledaagse personages voeren familiaire gesprekken in een ‘soepele’ en heldere taal. Maar onder de oppervlakte van die gesprekken gaat een diepere symbolische laag schuil, die vaak in extreme situaties of tijdens confrontaties naar boven komt. (Bron: www.dutchdrama.nl)