Paars
Geschreven door Don Duyns
Paars!, Emile Bode, Sdu, Den Haag, 1994
Het stuk begint informeel, bijna of het niet begint. Nagenoeg kaal toneel, spreidend licht. Drie mannen op, handenwrijvend, zacht pratend.
Harm
Voor we beginnen zou ik graag nog even...
Juda
Wat?
Harm
Nou ja ‘t hebben over...
Juda
Zeg nou even duidelijk wat je...
Harm
De titel. Ik heb moeite met de titel.
Juda
Wat?
Harm
Ja, ‘t is zo... zo...
Dennis
Bepalend?
Harm
Ja, bepalend, ja. Expliciet. ‘t Schept zoveel...
Dennis
Verwachtingen?
Harm
Ja, alsof wij die allemaal kunnen inlossen, die verwachtingen.
Dennis
‘t klinkt nogal mislukt. Of we ‘t meteen al opgeven.
Juda
Sorry hoor maar...
Harm
Ja?
Juda
Ik vind dat je nu een probleem maakt dat er helemaal niet is.
Dennis
Dat jij het probleem niet ziet wil niet zeggen dat er geen probleem is.
Juda
Ik vind dat. Het maakt mij niet uit wat jij vindt, ik vind dat. En dan kan je wel meteen weer proberen dingen te relativeren en onbelangrijk te maken, maar dat is zo ontzettend doorzichtig van je, dat doe je namelijk altijd!
Dennis
Ja, dat snap ik wel, dat jij dat vindt. Maar ik dus niet.
Harm
Om nog even terug te komen op die titel…
Dennis
Bemoei je er nou even niet mee.
Harm
Jongens... hier kunnen we het toch gewoon over hebben? Hier moeten we toch uit kunnen komen? Ik bedoel, we zijn nog niet eens begonnen en nu voel ik al zo’n... zo’n rare spanning. Waarom toch?
Juda
Ik gedraag me zoals ik wil, ja! Ik zeg wat ik wil, ja! Wanneer ik dat wil, ja! Als ik jou voor je bek wil slaan dan kan ik dat doen, ja! Gewoon omdat ik dat wil, ja!
Harm
Je moet daar echt wat aan doen.
Juda
Waaraan?
Harm
Die agressie bij jou. Dat is echt… nou ja. Laat maar.
Jef (op)
Goeienavond ik ben Jef van Gestel. Dit is Dennis, hoe heet je ook weer van je achternaam? Költgen ja.
Dennis doet de uitspraak van zijn achternaam even goed voor.
Dan hebben we nog Harm van Geel, daar.
Harm zit in een stoel bij een grote palm van plastic en knikt minzaam
En ergens is nog Juda Goslinga, maar waar weet ik niet precies. In de kleedkamer of zo. Hé Juda! Juda! Nou goed. Paars. We gaan het hebben over paars. Paars als politiek systeem, maar ook paars als kleur en paars als gemoedstoestand. Zo van: ‘ik voel me zo paars vandaag’. Dat is toch een soort van licht triest met vrolijke ondertonen. Zo’n dag dat je weet: ik zal maar opstaan maar er gaat toch niks bijzonders gebeuren, zo’n dag dat je eigenlijk wil blijven liggen. Deze muziek vind ik trouwens heel paars.
Laat muziekje horen, praat intussen verder
Wist je dat paars de kleur is van rouw, boete, ingetogenheid en onderdanigheid? Nee? Ik ook niet, dat heb ik van internet. De kleur ontstaat als je blauw en rood mengt.
mengt verf op het decor
In dit boek, Kleur, wordt verteld hoe je een heel mooie kleur paars kunt krijgen, door heel hard in naaktzeeslakjes te knijpen, dan spuit het paars uit hun anus. Weet je, ik vertel gewoon hoe ik me eronder voel. Wat ik gevoeld heb de laatste tijd. Dat ik gewoon ben geschrokken. Van ons. Van de mensen in dit land. Eerst zo bescheten en dan opeens zo fel. Dat heeft iets onnatuurlijks. Eerst durft niemand z’n bek open te trekken en nu durft niemand meer te zwijgen. Want dat is het. Niemand durft meer stil te zijn. Dat gekakel. Nederland is een kippenhok geworden.
Harm gaat op een stoel zitten.
Andere theaterteksten
Van Don Duyns
Drie oude dames in een bejaardentehuis strijden tegen de vergetelheid, de routine en de naderende dood. Ze houden zich op de been met droste-flikken, (jeugd)herinneringen en onderlinge rivaliteit. Een stuk over angst voor de ouderdom en de vitaliteit daar tegenover.
Alfabetisch stuk over de grand cafe generatie, voor minimaal zes acteurs, bestaat ook in een franstalige versie: vingt ans, et alors!
Monoloog over een komiek aan het einde van zijn latijn, de engelse volkshumorist Benny Hill.
Nadat een jongen bij een protestactie wordt bedolven door een bulldozer kijken de betrokkenen terug.
Politiek stuk over Joop en Liesbeth den Uyl, Hans Wiegel, Dries van Agt en Ed van Thijn, voor vier acteurs en een band.
De kleinzoon van een ploeterende goochelaar kijkt terug op diens leven.
In de broeierige omgeving van een zwembad terroriseren uiteenlopende pubers elkaar.
Checkpoint is een fragmentarische tekst over de angst voor terrorisme en het zoeken naar identiteit in een veranderend Holland.
Schrijver Don Duyns mengt met veel vaart en nog meer grappen de verhaallijnen van Assepoester, Roodkapje en Klein Duimpje door elkaar tot een feestelijk bruisende revue.
Wie kun je nog vertrouwen in tijden van oorlog? In elk geval niet de man met het ooglapje. Of wel?
Hank Williams de eerste, bijgenaamd de ‘Cadillac Cowboy’ was de grootste countryster van Amerika. Na Williams’ tragische dood probeerde zijn zoon, Hank Williams II, het countrystokje over te nemen. Maar helaas miste deze corpulente, overbebrilde telg het talent van zijn vader. Pas met de komst van kleinzoon Hank Williams III klinkt de country weer zoals ze ooit is bedoeld: ruig, poëtisch, droevig, energiek en anarchistisch. Muziektheatergroep Ocobar baseert, samen met acteur Frank Lammers, een voorstelling op het leven van drie generaties Hank Williams. Een stuk vol levende muziek, gesprongen snaren, liefdesperikelen en generatieconflicten.